| As of 18 August 2010, you must register to edit pages on Rodovid (except Rodovid Engine). |
Jan Drohojowski b. 1505 d. 25 June 1557
From Rodovid EN
| Lineage | Drohojowscy |
| Sex | Male |
| Full name (at birth) | Jan Drohojowski |
| Parents
♂ Ян Парис Дрогойовский [Дрогойовские] ♀ Катерина Оріховська (Дрогойовська) [Оріховські] b. about 1480 d. after 1505 | |
| Wiki-page | wikipedia:pl:Jan_Drohojowski_%28biskup_włocławski%29 |
Events
1505 birth: Drohojów
25 June 1557 death: Wolborz
Notes
Jan Drohojowski herbu Korczak (ur. ok. 1505 w Drohojowie – zm. 25 czerwca 1557 w Wolborzu) – biskup kujawski od 1551, chełmski i kamieniecki od 1545.
Syn Jana Parysa i Katarzyny Orzechowskiej (ciotki pisarza Stanisława Orzechowskiego).
Po odbyciu studiów na Akademii Krakowskiej, przebywał kilka lat na dworze biskupa krakowskiego Andrzeja Krzyckiego. W 1525 wyjechał na cztery lata do Włoch, gdzie kontynuował naukę na którymś z tamtejszych uniwersytetów. Tam też uzyskał tytuł doktora praw. Po powrocie do kraju, w 1532 uzyskał probostwo w Drohobyczu, w 1533 mianowany kanonikiem krakowskim, wtedy też przyjął święcenia kapłańskie. W 1543 roku jako kanonik przemyski został ekskomunikowany przez biskupa Stanisława Tarłę za posiadanie wielu niezgodnych ze sobą beneficjów bez dyspensy Stolicy Apostolskiej oraz za nieobecność na synodzie diecezjalnym[1]. W 1545 mianowany biskupem kamienieckim, w tym samym roku chełmskim. Jako zwolennik obozu reform w Kościele katolickim, dzięki poparciu króla Zygmunta II Augusta został w 1551 biskupem kujawskim. 25 września 1551 odbył ingres do katedry włocławskiej.
Osiadł w rezydencji biskupów włocławskich w Wolborzu. Na swoim dworze biskupim otoczył się wieloma zwolennikami protestantyzmu, co spowodowało napomnienie papieża Leona XI. W 1555 nuncjusz apostolski w Polsce Luigi Lippomano przedstawił przeciwko niemu 15 zarzutów, m.in. oskarżył go o sprzyjanie Andrzejowi Fryczowi Modrzewskiemu, którego niektóre dzieła objęte zostały cenzurą kościelną. W 1556 jako poseł królewski odwoził Zofię Jagiellonkę do Brunszwiku. Po drodze zetknął się potajemnie z wieloma działaczami reformacji m.in. Matthiasem Flaciusem, któremu obiecał szukać na Litwie ruskich tekstów Biblii. Po powrocie stanął przed sądem nuncjusza, który uzyskał gotowe brewe papieskie, zawieszające w razie potrzeby Drohojowskiego od czynności biskupich. Trwający w 1556 proces wykazał wiele błędów doktrynalnych biskupa, ten jednak pozornie zerwał związki z protestantami i 20 czerwca 1556 wysłał list wyjaśniający do papieża Pawła V.
Dopiero na łożu śmierci wyznał publicznie, że żałuje, że nie opuścił kościoła katolickiego.
— Кто знает, быть может, и в последний, и я, и ты, — вздохнула Бона. — Посмотри вон туда, видишь, там пуща, в которой я охотилась совсем еще недавно, перед последней свадьбой Августа. А мимо замка течет Нарев… Никогда я не плавала по нему, но при мне он ожил, стал таким же людным, как Висла. А то, чему в итальянском языке нет названия, называют коротеньким словом «плот»…
Послы Генриха-младшего прибыли вначале в Вильну, где договорились с Сигизмундом Августом о размерах приданого и о числе придворных будущей брауншвейгской герцогини, а брак по поручению был заключен в Варшаве, в Мазовии.
Принцессу вызвался сопровождать куявский епископ Ян Дрогойовский, уезжала с Зофьей и Сусанна Мышковская, камеристка королевы. И только она одна, к немалому удивлению Боны, прощалась с ней со слезами на глазах.
— Я была так счастлива в Мазовии, мне было лучше здесь, чем в Кракове. Я знаю, как Яздов и Варшава признательны светлейшей госпоже. Как жаль, что я не могу остаться здесь с вами…
Kolejny niszczący najazd tym razem tatarski dotyka owe miejscowości w 1672r. Stefan Jan został dziedzicem Drohojowa i Hnatkowic po ojcu Janie Parysie. Kolejną dziedziczką Drohojowa i Hnatkowic została Antonina, która odstąpiła w 1700r. te osady byłemu opiekunowi – Janowi Marcinowi, cesta ta została unieważniona i Wizembergowa pozostała dziedziczką Drohojowa i Hnatkowic, przekazując go następnie swym córkom. Tak więc po wiekach Drohojowscy utracili swe gniazdo rodzinne. Trójczyce po śmierci Jana Parysa przeszły na rzecz syna – Stanisława.
From grandparents to grandchildren
