As of 18 August 2010, you must register to edit pages on Rodovid (except Rodovid Engine).

ნიკოლოზ ზურაბის ძე ჭავჭავაძე b. 20 December 1829 d. 9 March 1897

From Rodovid EN

Person:688808

ნიკო ჭავჭავაძე

Lineage	ჭავჭავაძე
Sex	Male
Full name (at birth)	ნიკოლოზ ზურაბის ძე ჭავჭავაძე
Other given names	"დიდი ნიკო"
Parents ♂ ზურაბ მელქისედეკის ძე ჭავჭავაძე [ჭავჭავაძე] b. 1800 d. 30 June 1845

Events

20 December 1829 birth:

27 July 1846 marriage: ♀ ანა დავითის ასული ერისთავი [ერისთავი არაგვის] b. 1833 d. 18 April 1878

9 March 1897 death:

Sources

↑ არაგვის ერისთავები – ცხრ. 4 - ანა დავითის ას.; (1833-18.04.1878). გარდაცვალებამდე მცირე ხნით ადრე მუშაობდა არდაღანის ჰოსპიტალში მოწყალების მედდად. ~ (27.07.1846) (ყვარელი) თავადი ნიკოლოზ ზურაბის ძე ჭავჭავაძე. (1829-1897).
↑ ჭავჭავაძეები - ლიტ.1 - ნუსხა 3 - № 3.14. - ნიკოლოზ ზურაბის ძე ჭავჭავაძე (20.12.1829-9.03.1897), "დიდი ნიკო". სწავლობდა თბილისის გიმნაზიაში. სამხედრო სამსახურშია 1847 წლიდან. წოდებები: პრაპორშჩიკი (21.04.1850), პოდპორუჩიკი (22.05.1852), პორუჩიკი (5.06.1853). თურქებთან ომის დროს (1853-1856 წწ.) კახეთის მილიციის საცხენოსნო ასეულის მეთაურია; დაიჭრა 1854 წ.; თავი ისახელა თურქების ჯარისაგან გურიის დაცვის დროს, დამსახურებისათვის გადაყვანილ იქნა გვარდიაში. გახდა: შტაბს-როტმისტრი (8.11.1859), როტმისტრი (3.04.1860), პოლკოვნიკი (30.08.1863). დასავლეთ დაღესტანის სამხედრო გუბერნატორია 10.12.1866-25.10.1876, გენერალ-მაიორი - 26.11.1871. ჩაირიცხა მისი უდიდებულესობის ამალაში (1872 წ.). მცირე ხნით ხელმძღვანელობდა კავალერიის დივიზიის ნაკრებს თურქეთის საზღვარზე (3.06.-7.07.1877 წ.), შემდეგ დაღესტნისა და იქ მყოფი ჯარის უფროსია (10.01.1880-1.07.1883). გახდა: გენერალ-ლეიტენანტი (30.08.1881), კავალერიის გენერალი (1896), გენერალ-ადიუტანტი. იყო: წმ. ვლადიმერის მეორე ხარისხის ორდენის კავალერი (1860), წმ. ანას მესამე ხარისხის ორდენის მფლობელი ბაფთითა და მახვილით (1861), უბოძეს: წმ. სტანისლავის მეორე ხარისხის ორდენი საიმპერატორო გვირგვინით (1864), წმ. ანას მეორე ხარისხის ორდენი, წმ. ვლადიმერის მესამე ხარისხის ორდენი (1863), წმ. სტანისლავის (1871), წმ. ანას (1875) პირველი ხარისხის, წმ. ვლადიმერის მეორე ხარისხის (1883), თეთრი არწივის (1887), წმ. ალექსანდრე ნეველის (1890) ორდენები. დაჯილდოებული იყო, აგრეთვე, ლომის და მზის პირველი ხარისხის სპარსული ორდენით (1879). დაღესტნის გუბერნატორად ყოფნისას, მთიელთა შორის სარგებლობდა დიდი პოპულარობით, აწარმოებდა საირიგაციო სამუშაოებს. გარდაცვალების შემდეგ ადგილობრივმა მოსახლეობამ მისი კუბო ხელით ჩაიტანა ყვარელში. სამგლოვიარო ცერემონიალში მონაწილეობა მიიღო [[პიროვნება:482934|აკაკი წერეთელმა, წარმოთქვა სიტყვა და დაამთავრა ლექსით "იყო და გაჰქრა" ("ივარია, 1897, № 47, 12 მარტი). დაკრძალულია ყვარლის იოანე ნათლისმცემლის ეკლესიაში. - ცოლი (27.07.1846): ანა, დავით ერისთავის (არაგვის) ასული (1833-18.04.1878). გარდაიცვალა არდაღანში. დაკრძალულია იქვე. მის ნეკროლოგს ხელს აწერს რაფიელ ერისთავი, ლექსი უძღვნა ბარბარე ჯორჯაძემ ("დროება", 1878, № 173, 27 აგვისტო).